اندوتوکسین ها مولکول های هیدروفوب هستند که بخشی از مجموعه لیپوپلی ساکارید هستند که بیشترین غشای بیرونی باکتری های گرم منفی را تشکیل می دهند. هنگامی که باکتری ها می میرند و غشاهای خارجی آن تجزیه می شوند آزاد می شوند. اندوتوکسین ها به عنوان عامل اصلی پاسخ واکنش زنجیره ای در نظر گرفته می شوند. محصولات تزریقی مصرف شده با آلودگی به pyrogen ها می تواند منجر به تب، القای پاسخ التهابی، شوک، نارسایی اندام و مرگ در انسان شود.
آزمایش اندوتوکسین برای تشخیص یا اندازه گیری اندوتوکسین ها از باکتری های گرم منفی است.
در ابتدا خرگوش ها برای تشخیص و اندازه گیری اندوتوکسین ها در محصولات دارویی استفاده می شود. با توجه به USP <151>، RPT شامل نظارت بر افزایش دما یا تب بعد از تزریق داخل وریدی دارو به خرگوش ها می شود. و 21 CFR 610.13 (b) نیاز به آزمایش آروماتیک خرگوش برای محصولات زیستی مشخص دارد.
در دهه 1960، فردریک بنگ و جک لوین دریافتند که آمبوسیت ها از خرچنگ نعل اسبی در حضور اندوتوکسین ها لخته می شوند. Limulus Amebocyte Lysate (یا Tachypleus Amebocyte Lysate) بر مبنای آن به جای RPT بیشتر توسعه داده شد. در آزمایش USP <85>، آزمایش LAL به عنوان آزمایش باکتریایی اندوتوکسین (BET) نامیده می شود. و BET را می توان با استفاده از 3 تکنیک انجام داد: 1) روش لخته ژل؛ 2) روش توریدیومتری؛ 3) روش کروموژنیک. الزامات آزمون LAL شامل pH مطلوب، قدرت یونی، دما و زمان انکوباسیون است.
در مقایسه با RPT، BET سریع و کارآمد است. با این حال، BET نمی تواند به طور کامل RPT را جایگزین کند. از آنجا که ممکن است آزمایش LAL ممکن است با عوامل مواجه شود و قادر به تشخیص پریژنهای غیر انتوتوکسین نیست.
